Saturday, June 20, 2009

Yellow Wood - II

"Every decision made is interleaved with another, causing all the happiness and disappointments in life. Every decision small/big has butterfly effects that are small/big. The decisions could be good or bad. What is good for one could be bad for another. What is good for one could be bad if taken two days later. What is good for one in US could be bad for the same one if he/she were in India.
But, it is decisions that run this world. One cannot run away from decisions.

So, what is it that one should consider while making decisions?"
(From http://alpha-beta-blogma.blogspot.com/2009/04/yellow-wood.html)

  • It is going to be difficult to avoid the 'advice' tone in this post...I am going to try my best.
  • My thoughts below are not towards materialistic decision making ("Canon Vs Sony" type decisions).
  • I am no expert...but to me there are just three steps in decision making.

1. K
nowing what one wants.This is the first and biggest step in decision making. More often than not, decisions are made based on what the society/community expects from one. At least in India, one blanket rule that applies to decision making is "what will people think or say if I choose to........." and so majority of the decisions don't even involve much thinking. For example, most people from a well-to-do family choose Engineering or Medicine as their career-path. That is a tailor made decision. (Before someone else points out - I chose engineering not because I liked designing modern machines, devices and business applications, but because I was perceived to be a bright student who should 'wisely' 'choose' to do engineering).

'What one wants' does not stop with that. It has different sub-steps - 'wants now', 'wants in 5 years', 'wants in 10 years'.

Prioritizing: Let us assume that 4 or 5 opportunities have presented themselves. The choice that keeps one closer to what he wants, should be chosen. Say one wants to start a new business and also wants to pursue studies and for some reason (say, money), both can't be done at the same time. The business opportunity may not knock the door again.

Timing of the decision: This is a fast-paced life. The world evolves at every degree of its turn. It does not present the same face to the sun everyday. There's always a next person trying to grab one's opportunity. Decisions are expected to be made at the spur of a moment. It is very difficult to make a choice without knowing what one wants. Sometimes, it is best to postpone a decision and wait for the next opportunity - rather than taking a hasty decision. But in the meanwhile, be assured that you will again face a similar situation and better be prepared to make a decision then.

Research: Wherever possible, sufficient research should be done on the object of decision. It is not at all good to take a decision because most people took it.
An attempt should be made to relate the choice to one's own aspirations.

Prioritizing, Timing of decision and Research all require the knowledge about oneself. Knowing what one wants involves lot of self-analysis. It comes with practice. And it need not be very specific to the point of wanting to be a ".net programmer working for a multinational company"...it can be as generic as "working among youngsters in an air-cooled office".

2. Never Regret. It is a waste of time. Once a decision is taken and when it is late to pull back, just move forward with it. This will require some compromising - which is better than regretting and getting all the energy drained. To that point, do not make a decision that might disturb you later, emotionally.

3. Watch Out. Whether you have decided to postpone a decision or you know that you have a taken a wrong decision, watch out for the next opportunity. One of my friends wanted to be a teacher....but because of family situation he had to look for a better paying job and became a programmer. He was looking for an opportunity to switch to a similar line of job. He became a trainer in his company. Now he gets to teach and also pursue his programmer job.

Well...that's my chicken soup for the deciding mind. As I stated before, one cannot run away from decisions. It is best to train the mind with small small decisions....wherever possible. When there is a choice between two restaurants, do not shy away with a 'anything is fine for me'.....when you have to choose between Canon S110 and Nikon S630, do not buy what your friend bought without doing sufficient research...when you have to choose between red dress and blue dress, don't take all the time in the world to decide. Small decisions like this which don't have a big impact to your life, will train the mind and ease the process of big decision making. So, use every opportunity to make a decision, make it fast and be prepared for the big occasion. Have a blast!!!!!


Added on June 21, 2009:
Comment left by Vinayak:
"But, we might not always get a chance for step wise decision making. You sure yours works for selecting a life partner?! Your post just misses about instinctive decision making!
I take most decisions on instinct, and have never regretted so far"

Bhupesh:
I am sure there's more to decision making than I have written.....and I agree with Vinayak that for many people instinctive decision making works. Frankly, the post did not take the direction that I wanted it to because I found myself less-equipped than what the topic demanded.

Sunday, June 14, 2009

Sweet Nothings!!


கல்லூரி விடுதியில் தங்கிப்படித்த காலங்கள் பசுமை நினைவுகள். நான்கு அல்லது ஐந்து மணி நேரங்களுக்கு மேல் வகுப்பு கிடையாது. இரண்டு மாதங்களில் ஐந்து நாட்களுக்கு மேல் தேர்வு கிடையாது. வாரத்தில் இரண்டு நாட்கள் செய்முறைப்பயிற்சி வகுப்புகள் (PRACTICAL) இருக்கும். அதற்கு முன் தினம் மட்டும் கொஞ்சம் மூளையை வருத்த வேண்டியிருக்கும் (பயிற்சி வகுப்பிற்கு முன்னர் மூளையைப் பயன்படுத்தும் அளவிற்குக்கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்கு விடை சொன்ன பின்னரே உள்ளே அனுமதி கிடைக்கும்). சனி, ஞாயிறுகளில் வகுப்பு எப்போதும் கிடையாது. அப்பா கொடுத்த ஐனூறையோ ஆயிரத்தையோ செலவு செய்த பிறகு, மீதம் இருந்தது நொடி நொடியாய் நேரம் மட்டும் தான்.

தினமும் பத்து மணிக்கு உறங்கிவிடும் என் போன்ற நல்ல பிள்ளைகள் கூட, வார இறுதி 'மொக்கை'களில் கலந்து கொண்டு கேள்விச்செல்வத்தில் வள்ளுவர் மெச்சும் பிள்ளைகளாய் விடிய விடிய திளைத்திருப்போம். சிம்ரனில் ஆரம்பிக்கும் பேச்சு மெல்ல சித்ராவின் குரலில் கொஞ்சம் லயித்து விட்டு, வைரமுத்துவை கொஞ்சம் வம்பிழுத்து, சிலப்பதிகாரத்தை மேய்ந்து விட்ட பின்னர் ஒரு நண்பன் ஆரம்பிப்பான் - " நான் தூங்கப்போறேன்டா...". பின்னர் கதவருகில் நின்றவாரே, கண்ணகி சிலையைப் பற்றிய விவாதத்தில் கலந்து கொள்வான். அப்படியே சிலிக்கன் சிப்புகள் பற்றி யாராவது புத்திசாலி நண்பன் அரை மணி நேரம் பேச மற்றவர்கள் கொட்டாவி மூலம் நேர்மையான கருத்தைத் தெரிவிப்போம். ஒவ்வொருவராகக் கூட்டதில் இருந்து கலைய, சில கோட்டான்கள் விடிய விடிய 'டாபிக்' மாறிக்கொண்டிருக்கும். சில அறைகளில் கேரம் போர்டோ, சீட்டுக்கட்டோ சூடு கிளப்பிக்கொண்டிருக்கும். இன்னும் சில அறைகளில் நெப்போலியனோ, மார்க்கோப்போலோவோ நூற்றாண்டுகளுக்கப்பாலும் குடிமக்களை உத்வேகப்படுத்திக்கொண்டிருப்பார்கள். 'சிவகாமியின் சபதமோ', 'சிக்ஷ்த் சென்ஸ்' திரைக்கதையோ, கரட்டான்பட்டி பேய்க்கதையோ, காதலி பிரிந்த சோகக்கதையோ, வாத்தியார் பெண்ணுக்கு லெட்டெர் கொடுத்த வீரக்கதையோ எல்லாரிடமும் சொல்லுவதற்கு ஏதாவது இருக்கும். கதை ஏதும் இல்லாதவற்குக் குறைந்தபட்சம் 'ம்...' கொட்டுவதற்குத் திராணி இருக்கும். சில கதைகள் நேயர் விருப்பத்தால் ரிபீட் அடிக்கும்.

அடித்துப்பிடித்து வேலை வாங்கிய காலத்தில், எங்கள் தலைமுறைக்கு அறிமுகம் ஆனது அலைபேசி - மணிக்கணக்கில் அரட்டை அடிக்க ஏதுவாய் இருந்தது - இன்னும் இருக்கிறது. (அடுத்தடுத்த வருடங்களில் அலை பேசி ஒரு அத்தியாவசியப் பொருளாக வளர்ந்தது ஒரு தனிப் பொருளாதார வரலாறு).
கல்லூரி காலத்தில் இருந்த வெட்டிக்கதைகள் போல இன்றும் நிறைய இருக்கின்றன. அவற்றின் கூடவே சேர்ந்து கொண்டவை அலுவலகப் போராட்டங்களும், ஏமாற்றங்களும், சாதனைக் கொண்டாட்டங்களும்..... திருமணம் பற்றிய தயக்கங்களும், கலக்கங்களும், அழைப்புகளும்......பின்னர் - பரிசுக்கு நன்றிகளும்.

திருமணம் ஆகிவிட்ட நண்பர்களிடம் தொடர்பு மெல்ல தேயத்தொடங்குவது உண்மைதான் (தோழிகள் பெரும்பாலும்; தோழர்கள் சிறிய அளவில்). அதற்கான சந்தர்ப்ப, சூழ்நிலை, சமுதாயக் காரணங்கள் இருக்கின்றன. வாழ்வின் இந்தக்கட்டத்தில், இதனால் தானோ என்னவோ எனக்கு 'ROCK ON' திரைப்படத்தின் 'Ye Tumhari Meri Baathein' பாடல் மிகவும் பிடித்து விட்டது என நினைக்கிறேன்.

உலகின் ஏதோ ஒரு IP அட்ரெஸ்ஸில் இருந்து கொண்டு, இதைப்படித்துக் கொண்டிருக்கும் நண்பர்களே.....எனது ஆவலும், அப்பாடல் வரிகளின் அர்த்தமும் இதோ:


" நம் நீண்ட பேச்சுகள் தொடரும் இது போன்றே
நம் சந்திப்புகள் தொடரும் இது போன்றே
நம் இரவுகளும் பகல்களும் கழியும் இது போன்றே

பேச்சு முடியும் இடத்தில் தொடரும் புது விஷயங்கள்
அந்த விஷயங்கள் கொண்டே புனைவோம் புதுக் கவிதைகள்
நம் கவிதைகள் இதயங்களை வருடிச் செல்லும்
வார்த்தைகள் இசையில் உருகிக் கரையும்
அர்த்தங்கள் பாடலில் மூழ்கி நிறையும்

அந்தப் பாடல்கள் நம்மை மலர்ச்சியால் அலங்கரிக்கும்
நீ மலர்ந்த பாடல்களை எனக்கும் இசை, நண்பா!"


(கொஞ்சம் உரிமை மீறிக், கருப்பொருள் மாறாமல் சில வார்த்தைகளை மாற்றி உள்ளேன். இந்தியில் பாடலை எழுதியவர், பல அருமையான பாடல்களை எழுதியுள்ள Javed Akthar)

புகைப்படம்: http://www.gettyimages.com

Tuesday, June 2, 2009

நட்பறிதல்

கல்லூரி சினிமா இசை இலக்கியம்
இடை இடையே மெளனம்..
எல்லாம் பேசிக்கொண்டே உன் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்;

பிறகே தெரிந்துகொண்டோம்
உன்னிடம் குடை இருந்ததை நானும்
என்னிடம் குடை இருந்ததை நீயும்

சிரிப்படங்கிப்,
பின்னும் பேசிக் கொண்டிருந்தோம் -
நீ - நான் - மழை